مردم مسلمان ایران در طول هشت سال دفاع مقدس، دست به دست هم دادند و برای دفاع از کشور خود و ازبین بردن دشمن بعثی، فداکاری و تلاش جانانه ای کردند، اما دفاع آنان مختص به قشر و گروه خاصی از جامعه نبود، بلکه تمام اقشار جامعه از روستایی و شهری، زن و مرد، پیر وجوان و حتی اقوام و اقلیت های مختلف ایرانی چه براساس نگرش دینی و چه براساس وظیفه ی وطنی و میهنی درجنگ شرکت کردند و درحماسه ی مقاومت مردم ایران در برابر هجوم وحشیانه ی ارتش حزب بعث عراق حضوری مؤثر و گسترده یافتند و به مبارزه با دشمن پرداختند.

درجنگ تحمیلی تمام اقشار جامعه در قالب بسیج مردمی به جبهه های جنگ شتافتند و شجاعانه با بذل جان خود را آرمان های دینی و عقیدتی برای حفظ نظام جمهوری اسلامی و سرزمین و ناموس خود دفاع کردند. در پرتو همین بسیج مردمی بود که دشمن بعثی با آن همه تجهیزات و نیروهای نظامی و کمک های نظامی غرب و شرق نتوانست در برابر اراده ی پولادین و راسخ مردم مسلمان ایران دوام بیاورد.

شهید دکتر محمدجواد باهنر درباره ی نقش و تأثیر « بسیج مردمی» می گوید:

« اصلاً بسیج یک سرچشمه است که پایان ناپذیر است، آن هم با نوعی تعلیمات چریکی و عادی که مردم همه یاد بگیرند و همه بتوانند مقاومت کنند و بزرگ ترین نیروها را بتوانند از پا در بیاورند.

جنگ مردمی و بسیج عمومی است که قدرتی را به وجود می آورد که به اضافه ی آرمان مقدس ایمان به خدا می تواند به ملت ها بیاموزد که چگونه می توانند زنده بمانند و روی پای خودشان بایستند.»

برجسته ترین ویژگی جنگ، مردمی بودن آن می باشد که با توجه به ویژگی حضور مردم، جنگ ابعاد جدیدی به خود گرفت و این امر باعث استمرار بخشیدن به حضور مردم درجنگ و نیز اتخاذ استراتژی مناسب، یعنی حمایت از نظام جمهوری اسلامی ، دفاع از وطن اسلامی و شکست دشمن گردید. گرچه جنگ مشکلات و مصایب فراوانی را به دنبال داشت، اما هیچ کدام از آن ها نتوانستند که مردم حزب الله ایران را خسته و دلسرد نمایند. بلکه مردم مسلمان و انقلابی ایران رنج ها و مصایب را به عنوان وظیفه و تکلیف شرعی در راه جهادفی سبیل الله به جان می خریدند و همان گونه که پیروزی ها را در سایه ی لطف خدا به دست می آوردند و می دیدند، مشکلات را نیز به خوبی می فهمیدند ودر راه خود راسخ بودند.

نیروهای مردمی که به جبهه های جنگ می شتافتند، همه خود را رزمنده، برابر و برادر می خواندند و درهنگام مبارزه و جنگ دوشادوش یکدیگر می جنگیدند و در هر شرایط و موقعیت نیز هر کدام گوشه ای از کار را گرفته و با هم همکاری می کردند.

اتحاد و یگانگی که بین نیروهای مردمی و رزمنده وجود داشت – وبه تعبیر قرآن کریم، رمز پیروزی مسلمین می باشد- باعث شد آن ها را در برابر دشمن پیروز شوند: امام خمینی (قدس سره) می فرماید:

« آن انسجامی که در اثر جنگ بین همه ی قشرها پیدا شد و آن معنای روحانی و معنوی که در خود سربازان عزیز از ارتش و ژاندارمری وسپاه پاسداران به نمایش گذاشته شد و آن روح تعاونی که در همه ی ملت، از زن و مرد، سرتاسر تحقق پیدا کرد، به دنیا فهماند که این مساله ای که درایران است با همه مسایل جدا است.»

اما به طور کلی پیروزی درجنگ تحمیلی مرهون عوامل متعددی است که از میان آن ها دو عامل :

« پشتیبانی مردمی» و « روحیه ی رزمندگان» از اهمیت خاصی برخوردار می باشد.

پشتیبانی به موقع و مناسب نیروهای مردمی در جنگ از یک سو، و برخورداری نیروهای رزمنده ی عمل کننده از روحیه ی بالا از دیگر سو، از عوامل بسیار مهم موفقیت نیروهای نظامی و رزمی ما در انجام مأموریت های محوله بوده است.

رزمندگان ما در جریان حماسه ی دفاع مقدس به لحاظ مردمی بودن آن، از دو عنصر فوق در حد  بالایی برخوردار بودند و همین امر موجب پیروزی های بزرگ آن ها بر دشمن گردید.

لذا حضور نیروهای مردمی در امر پشتیبانی جنگ، بسیار ضروری و حیاتی بود و همین پشتیبانی و حضور مردم، موجب ایجاد دلگرمی و بالا رفتن روحیه ی نیروهای رزمنده می گردید. به عبارتی هرچه پشتیبانی جنگ مردمی تر می شد، نیروهای رزمنده در برابر دشمن، احساس حقانیت بیشتری

می کردند و در رزم خود با دشمن استوارتر می گردیدند . این جاست که انسان به یاد این آیه ی  زیبای قرآن کریم می افتد که :

« اولئک الذین امتحن الله قلوبهم للتقوی...»

« این ها کسانی هستند که خداوند دل های آن ها را به ایمان امتحان کرده و پیروز شده اند.»

منبع:

امام و جنگ/ستاد برگزاری سالگرد جنگ تحمیلی/28 شهریور تا 3 مهر 60/ص 15-14 و 53-47