فـرزنـدان اسلام, از هر سو براى پاسدارى از عقیده, سرزمین و مرزهاى اسلام, روانه مرزهاى غربى شدند و با خون سرخ خود که بر پهنه دشتها و کوهستانهاى غرب کشور به زمـین ریختند, توطئه گروهکها را ناکام گذاردند و به همراه پیشمرگان مسلمان کرد و دلاوران خدا جو آن دیار, پر

چم قرآن را بر بلندترین قله هاى این منطقه از میهن اسلامى برافراشتند.

در ایـن مـیان قدرتهاى خارجى و گروهکهاى وابسته و آنان که عقبه محاربان را پاس مـى داشـتـه و از شـکست عوامل محارب ناخوشنود بودند, دفاع جانانه و شورانگیز و حـمـاسـى فـرزنـدان اسـلام را و شور و نشور و حماسه اى که امام در بین امت غیور بـرانگیخته بود, خشونت نامیدند و از گوساله هاى سامرى خود صداهایى درآوردند به قـصـد فـریـب مـردم و بـه خـواب کـردن آنان, که شکر خدا نقش بر آب شد. آنان در تـبلیغات خود علیه حرکت, رستاخیز, شور, نشور, غیرت, مردانگى, واژه خشونت را به کـار مـى بـردنـد, تـا بـه پـندار خام خود, جلوى حرکت قهرمانانه مردم ایران را بگیرند و آنچه را اربابان مى خواهند, انجام دهند.

در هـمـان روز کـه دولـت مـوقـت در مـهـر ماه 58 اعلان داشت: پنجاه و دو نفر از پـاسـداران مـظلومانه در سردشت به دست مهاجمان به قتل رسیده و از سرنوشت شمارى دیگر از پاسداران خبرى در دست نیست, جبهه ملى, در نامه اى سرگشاده نوشت:

(و چـه کـسـى مـسـئـول خون جوانان برومند میهن ماست که در قسمتى از بیابانها و کـوهـستانهاى کشور به دست برادران دیگر به زمین ریخته مى شود, آیا عنوان شهادت و شـهـید و بر پاداشتن مراسم عظیم (تشییع جنازه و سوگوارى مى تواند اثرات زیان باراین برادرکشى را از میان ببرد.)48

کـدام بـرادرکشى؟ آیا آنان که علیه نظام اسلامى, علیه تمامیت ارضى, براى خشنودى آمـریـکـا و دیـگـر قـدرتها, دست به اسلحه بردند و با تمام توان تلاش مى کردند,

 کـردسـتـان را از ایـران عـزیـز جدا سازند و آن را به پادگانى براى آمریکاییان دربیاورند, به نظر این جبهه برادر بودند؟ آیـا اینان که دست خود را به خون سربازان فداکار ارتش و نیروهاى م,من و باوفاى ارتـش, سپاه و نیروهاى مردمى که در پادگانهاى مرزى به نگهبانى از مرزهاى ایران اسـلامـى, اسـتـوار ایستاده بودند, آلودند, برادرند؟ قاسملو که هیچ گاه در کنار مـردم ایـران نبود و از کردى تنها سبقه نژادى را داشت, از کدام پستان مام میهن شـیـر نـوشیده بود که او را در کنار چمران و کاوه و بروجردى و کاظمى و و برادر بخوانیم؟ ایـنـان و هـمـپیالگیهاى اینان, خون ریزیها, خون آشامیها, شکنجه ها, تجاوزها و یـغـمـاگریهاى گروهکهاى آمریکایى تجزیه طلب را نادیده مى انگاشتند و حرکت آنان را حـرمـت آزادیخواهانه مى نامیدند, ولى دفاع مردانه جوانان شریف و مردان غیور را از سرزمین اسلامى, خشونت! زهى بى شرمى. امـا امـام, بارها گروهکهاى محارب و هواداران آنان را اندرز داد, آنان را آزاد گـذاشـت تـا خـواسـته هاى خود را در جامعه منتشر کنند, براى بیان اهداف خود به مـنـاظـره بـنـشـیـنند, هیاتهاى صلح و مذاکره و حسن نیت به کردستان فرستاد, ب فـرسـتـادگان و نمایندگان احزاب به گفت وگو نشست, بارها کسانى را که ناآگاهانه آلـت دسـت عـوامل بیگانه شده و علیه نظام اسلامى دست به آشوب مسلحانه زده بودند بـخـشـیـد و فـرمـانده سپاه پاسداران در آن روزهاى آتش و خون که هر روز ملت در تشییع جنازه شهیدى شرکت مى کرد, اعلام کرد: بـه جز سران جنایتکار حزب دموکرات که دستشان به خون صدها مسلمان بى گناه آلوده است دیگر اعضاى این حزب مشمول عفو حضرت امامند.50 آیا این امام و این یاران و این مردم خشونت طلب هستند؟ کجا چنین رهبرى مى توان سـراغ داد کـه بـا مـحـارب, با جنگ طلب, با خون ریز, با قاتل عزیزترین عزیزها, چنین صبورانه و ترازمند برخورد کند؟ در سـال 1360 کـه گـروه بـى شـمـارى از امامان جمعه و بزرگان اسلام و انقلاب, به تـیـرهـاى زهـرآگـین سازمان منافقین به خون خود غلطیدند و مردم مسلمان به خروش آمـده در انـتـظـارمـجـازات جـنایتکاران دست گیر شده بودند, امام بر توسن سرکش انـتـقـام, که چه بسا بسیار مورد پسند مردم باشد و او را بیش از پیش مطرح کند, سـوار نـمـى شود, آرام, مهربانانه مى گوید: ما در پى انتقام جویى نیستیم و هدف از زندان اصلاح مجرمان است! امـام بـه مـس,ولان زنـدانـها اعلام مى کند: زندانیانى که قابل اصلاح و بازگشت از بیراهه اند, ببخشند و اسباب آزادى آنان را از زندان فراهم سازند: (و مـن امروز مى خواهم تاکید کنم در این امر که راجع به این محبوسین (البته به اسـتـثناى آنهایى که ما به حسب امر خدا نمى توانیم عفو کنیم) باز تاکید مى کنم کـه زودتـر ایـن قـضیه تمام شود و آقاى موسوى به هر جا به همه شهرستانها سفارش کـنـنـد کـه زودتر این کار را انجام بدهند و رسیدگى زودتر شود, تا ان شاء الله بـراى عید جدید, یک عده چشمگیرى از اینها که مى شود آنها را عفو کرد, حالا گناه دارنـد, یـک گـنـاهى است که قابل عفو استو. انحرافى است که قابل عفو است, تهیه کـنند و براى عید جدید که مى آید بفرستند تا ان شاء الله, اینها عفو بشوند.)51 امـام بارها به گروهکهاى محارب اندرز داد که در راه خود تجدید نظر کنند و میان رفتار اسلام با عملکرد قدرتهایى که از آنها دستور مى گیرند, به مقایسه بپردازند و کورکورانه جان خود را از دست ندهند.

ادامه دارد.. .